• ---

  Paśnik - W łowisku polnym najkorzystniej budować jest paśniki stałe, takie same jak na terenach leśnych, z dwustronnie spadzistym dachem, kryte trzciną lub słomą. Najmniejsza odległość krawędzi dachu od ziemi powinna wynosić l ,5 m. Dobrze jest gdy okapy paśnika sięgają poza długość żerującej sarny, aby kapiąca z dachu woda nie moczyła zwierzętom pleców. Dach stwarza osłonę dla drabiny, za którą wykładamy karmę. Paśniki stawiamy w zadrzewieni ach śródpolnych i na wszelkiego rodzaju zakrzewionych nieużytkach. Można także wykorzystać w tym celu zakrzewione szersze pobocza mało uczęszczanych dróg śródpolnych. Lokalizując paśniki należy zawsze pamiętać, że stawiamy je w miejscach w miarę otwartych, a nie w gąszczu. Żerujące zwierzęta powinny mieć dobry wgląd w okolicę i w związku z tym poczucie bezpieczeństwa. Ważne też są drogi dojazdowe umożliwiające dowóz karmy.

W dobrze zagospodarowanym łowisku jeden paśnik powinien przypadać na ok. 20 zwierząt. Oczywiście sytuacja ta dotyczy skrajnych warunków atmosferycznych. Z reguły przy normalnych warunkach pogodowych (niewielka pokrywa śnieżna), a także w zachodnich rejonach Polski, sarny tylko w niewielkim stopniu korzystają z wykładanej w paśnikach karmy.

Magazyn - paśnik - (szopa) pełni podwójną rolę: jako paśnik dla zwierzyny oraz miejsce magazynowania karmy na okres zimowy. Większy nakład pracy w czasie budowy tego urządzenia zdecydowanie ułatwia zimowe dokarmianie, zwłaszcza w okresach, gdzie poruszanie się w łowisku pojazdami mechanicznymi jest znacznie ograniczone. W górnej części składowana jest karma, a dolna część stanowi tradycyjny paśnik. Magazyny - paśniki buduje się w miejscach trudno dostępnych, z dala od dróg utwardzonych,  tam, gdzie dowóz karmy wymagałby dużych nakładów i byłby uciążliwy.

Lizawki mają za zadanie dostarczenie zwierzynie dostatecznych ilości soli potrzebnej do prawidłowego przebiegu procesów życiowych. W niektórych wypadkach można stosować je także do wykładania różnych specyfików zmieszanych z solą, np. mikroelementów, środków farmakologicznych itp. Zajmują one niewiele miejsca, dlatego łatwiej jest je równomiernie rozmieścić w terenie. Stawiamy je koło paśników i w miejscach chętnie penetrowanych przez sarny. Jedna lizawka powinna przypadać na 5 sarn. Najpraktyczniejsze są lizawki wykonane z leżaniny osikowej lub innych gatunków topoli. Mogą to być wałki o średnicy od 7 do 22 cm i wysokości 80 do 100 cm . W jednym końcu wykonujemy wydrążenie w kształcie miski lub oblistwowujemy tworząc małe korytka. Drugi koniec zaopatrujemy w listwę poprzeczna. Tak przygotowaną lizawkę zakopujemy w ziemię na głębokość ok. 40 cm. Poprzeczka utrudnia złośliwe wyrywanie lizawek przez ludzi. Zagłębienie miseczko watę lub korytko uzupełniamy systematycznie ciemną bydlęcą solą. Podajemy ją w bryłach, a w miejscach silnie penetrowanych przez ludzi bryły rozłupujemy na drobne części, celem zabezpieczenia się przed kradzieżą. Można także wykładać zwykłą sól kamienni dobrze jest ją jednak zmieszać z glebą lub gliną. Pod wpływem opadów atmosferycznych sól rozpuszcza się i nasącza drewno. Zwierzyna korzysta z takich lizawek nie tylko przez bezpośrednie zlizywanie soli, ale raczej przez ich ogryzanie. W związku: tym w miejscach intensywnie odwiedzanyc h przez zwierzynę w krótkim okresie zostają one ogryzione przez zające i trzeba je wymieniać. Sól w lizawkach należy uzupełniać nie rzadziej jak raz w miesiącu. Każdorazowo na jedną lizawkę przeznaczam ok. 10 dag soli. W niektórych przypadkach, a na pewno w łowiskach polnych lub w ich częściach odwiedzanych przez dziki można lizawki wykonywać na pniakach ściętych drzew. Zapobiega to wybuchtowywaniu lizawek przez te zwierzęta.

Budki dla kuropatw
Proste urządzenia łowieckie - miejsca wykładania zimą karmy dla kuropatw. Wykonane najczęściej z żerdzi i pokryte trzciną (pokrycie można również wykonać z desek). Dwie płaszczyzny złączone u góry rozstawia się jak "namiot", pod którym wysypuje się ziarno. Dzięki swojej prostocie i niewielkim rozmiarom umożliwia bezproblemowe ustawienie budek w miejscach gdzie zlokalizowaliśmy kuropatwy. Po okresie zimowym budki możemy zebrać z pól i przechować do następnej zimy.

Podsyp
Urządzenie łowieckie służące dokarmianiu ptactwa łownego - bażantów, kuropatw. Wykonany z drewna i zabezpieczony od góry przed opadami gwarantuje dostęp karmy, nawet w okresie intensywnych opadów śniegu. Zimową porą wysypuje się tu ziarna zbóż. Odpowiednia budowa podsypu uniemożliwia pobieranie ziarna większym zwierzętom oraz chroni przed atakami skrzydlatych drapieżników, doskonale spełniając rolę "jadalni" dla kuraków.
 
Gryzawka
Palik, lub wiązka młodych pędów z drewna liściastego (wierzby, topoli oraz np. malin i jeżyn) nasączony solą, przeznaczony do obgryzania zimową porą przez zające. Takie małe wiązki powinniśmy przygotowywać już od wiosny, kiedy pod dostatkiem mamy odpowiednich pędów drzew i krzewów. Pęczki gryzawki przechowujemy do zimy w przewiewnym miejscu a w zimie wykładamy na polach.
 
 
Liściarka
Młode pędy drzew i krzewów przeznaczone do dokarmiania zimą głównie zwierzyny płowej (saren, jeleni). Przygotowanie liściarki należy rozpocząć już wiosną. Ścięte pędy drzew liściastych należy skropić roztworem soli, lub zanurzyć na krótki czas w solance. Pędy związujemy w pęczki i przechowujemy do zimy w przewiewnym miejscu. Roztwór soli konserwuje liściarkę i nie pozwala na powstawanie pleśni a w okresie zimowym sól zawarta w pędach dostarcza zwierzynie tego niezbędnego składnika mineralnego.
 
Snopówka
Snopki zboża, np. owsa lub żyta wykładane w całości - razem z ziarnem w kłosach - jako karma dla zwierzyny. Stanowi doskonały dodatek do innych karm. Zaletami snopówki są: niski koszt pozyskania i brak kosztów magazynowania. Snopówkę zaraz po pozyskaniu można wywieźć do magazynów paśników. Chętnie zjadana zarówno przez zwierzynę płową jak i dziki. Zbiór i przygotowanie snopówki rozpoczynamy jeszcze przed terminem żniw dla zapobieżenia wysypywania się ziarna z kłosów. Snopki pozostawiamy na polu ok tygodnia i po podeschnięciu od razu wywozimy do paśników, lub układamy w lesie w brogi. Pamiętać musimy o konieczności usunięcia wszystkich sznurków użytych do wiązania snopków!

Dozownik ziarna
Urządzenie pozwalające zwierzynie na pobieranie ziaren zbóż. Najczęściej ustawiane jest w pobliżu paśników. Prosta konstrukcja jednocześnie zapewnia zwierzynie swobodne pobieranie ziarna jak i zabezpiecza karmę przed wpływami atmosferycznymi (deszcz, śnieg) co zapobiega zepsuciu się ziarna. Konstrukcja urządzenie umożliwia automatyczne uzupełnianie ziarna w korytku, z którego jest pobierane jak i łatwe uzupełnianie zapasów przez myśliwych. Wysokość urządzenia to ok 1,5 metra.
 
Bróg
Urządzenie do przechowywania suchej karmy w okresie jesienno-zimowym. Idealne dla magazynowania siana jak i innych suchych roślin. Prostota urządzenia a zarazem pomysłowy, opuszczany dach zabezpieczają karmę przez zawilgoceniem przez opady. Drewniana podłoga zapobiega gniciu karmy od dołu. całość jest bardzo dobrze przewiewna, co gwarantuje możliwość długotrwałego składowania np. siana lub zbóż. Swobodny dostęp do karmy umożliwia jej pobieranie przez zwierzynę w każdej chwili a myśliwym ułatwia wybieranie siana rozwożonego do paśników.

POLETKA :

    Poletko żerowe  - powierzchnie gdzie uprawia się rośliny okopowe, motylkowe lub zboża. Mogą być ogradzane, a następnie udostępniane dla zwierzyny na żerowanie w okresie dojrzałości owoców („żer na pniu" ).

     Poletko zgryzowe (ogryzowo - pędowe) - powierzchnie leśne lub ugory, gdzie nasadza się krzewy i drzewa, których świeże pędy służą jako pokarm jeleniowatym. Są udostępnione zwierzętom cały rok, najczęściej sadzi się wierzby tzw. paszowe, dereń, drzewa owocowe.

      Poletka produkcyjne - powierzchnie rolnicze, na których kota łowieckie prowadzą produkcję roślin. Zbiory z tych pól w całości przeznacza się dla zwierzyny na zimową i wiosenna karmę.

      Pasy zaporowe (buchtowiska) - powierzchnie lokalizowane w lesie na drodze zwierzyny do pól. Wykłada się wiosną i latem karmę (ziarno, bulwy), w celu zatrzymania zwierzyny i ograniczania szkód rolniczych.

Łąki śródleśne i przyleśne - powierzchnie często ugorowane. Koła zaczynają kosić je, dla wzrostu smakowitych ziół - podstawowego żeru jeleni i saren.