W wyniku połączenia starej Rybitwy z Lisem  powstało  - Wojskowe Koło Łowieckie Nr 240 ....

          Zjednoczenie kół poprzedziła poważna reorganizacja w naszym Związku.  W 1952 roku powołano do życia Wojskowy Związek Łowiecki. Koła nasze przemianowano: "Rybitwę" na WKŁ Nr 240, zaś "Lisa” na WKŁ Nr 213. W 1952 roku w PZŁ wprowadzono szereg zmian i nowości. Oprócz utworzenia WKŁ (Wojskowy Związek Łowiecki), 12 listopada wchodzi w życie dekret o prawie łowieckim z dnia 29 października 1952 roku. Delegaci z kół uczestniczą po raz pierwszy w konferencjach WZŁ organizowanych przez Pomorski Okręg Wojskowy. Wyznaczone ekipy z kół 213 i 240 biorą udział w spartakiadach wojskowych (strzelania do rzutków). W listopadzie łowczowie kół biorą udział w szkoleniu instruktorskim na temat " Prowadzenie polowań metodą pędzeń polnych" w Świeciu.
          W maju 1953 roku wchodzi w życie nowy statut PZŁ, który m.in. znosi dotychczasową odznakę związku tzw. "hubertówką" l wprowadza nową, która bodzie obowiązywać przez 33 lat (tj. do 1991 roku).
          Od 1-go stycznia 1954 roku gospodarka łowiecka wchodzi ustawowo w skład Narodowego Planu Gospodarczego. Cały kraj podzielony zostaje na obwody łowieckie. Rada Okręgowa WZŁ na zgodnie z

Zarządzeniem nr 2 MON z dnia 25 stycznia 1954 roku przydziela obwody dla kół:

• „RYBITWA”     - obwód 68 K (Stary Borek) i 97 K (Sławoborze)
• "LIS"                - obwód 54 K (Stanomino) i  94 K (Biała Góra)

          W armii mają miejsce dwie kolejne redukcje, a tym samym ubytki przeniesienia kadry, a wśród niej i myśliwych. W kołach zaczyna być coraz mniej myśliwych a nabór nowych jest ograniczony  gdyż zgodnie ze statutem WZŁ, rozdz. III,  §. 7.8, - „do kół wojskowych nie można przyjmować osób cywilnych”. Tak więc wytworzona sytuacja, zwiększenie wymagań oraz kurczące się szeregi, doprowadzają do konieczności dawno zamierzonej fuzji kół, która następuje 10 kwietnia 1955 roku. Połączone koło przyjęło nazwę "WKŁ Nr 240".  Wybrano nowy zarząd w składzie:
 

• ---

• 1955-56      Prezes.                      por. mar. Dąbkowski Ignacy
•                           Łowczy                      por. Zając Marian
•                           Skarbnik                   st. bosm. Żur Ferdynand
•                           Sekretarz                 st. bosm. Kiciński Roman

          Koło w tym czasie liczyło 17-stu członków i organizacyjnie podporządkowano je Dowództwu Marynarki Wojennej i pozostawało przy Jednostce Wojskowej 2547 (M.W. Kołobrzeg) do 1960 roku. Od 1960 roku na skutek kolejnych zmian organizacyjnych, koło podporządkowano pod POW i przydzielono do Jednostki Wojskowej 2527 (34 pułk artylerii).
Połączone koło Nr 240 dzierżawiło dwa obwody o łącznej powierzchni 17.100 ha, tj. obwody:

• Nr 68 K Stary Borek [dzisiejszy 8 i 31]
• Nr 97 K Sławoborze [dzisiejszy 78]

           Pierwszej dzierżawy obwodów dokonano w 1954 roku na okres 10-ciu lat. Równolegle z fuzją - rozformowano koło nr 213 oraz zrzeczono się obwodów Nr 54 i 94 /Biała Góra i Słanomino.
Połączenie kół bardzo korzystnie wpłynęło na dalszy rozwój koła i jego gospodarki, hodowlanej. Wspólnymi siłami doprowadziliśmy do szeregu osiągnięć hodowlanych. Szczególnie w obwodzie 97 rozbudowano niezbędne paśniki- magazyny. Przystąpiono do uprawy 3,5 ha poletek zaporowych i produkcyjnych, które ogrodzono. Wykonano 3 piwnice w rej. Słowenkowa, Pokosowa i Dębicy. Na suchym odcinku terenu - Słowenkowo Izbica wykonano [przy użyciu materiałów wybuchowych] 3 wodopoje, czynne do dziś. Właściwa, fachowa gospodarka i odpowiednia ochrona łowisk umożliwiły nam rozwój hodowli, a tym samym systematyczne zwiększenie pozyskania.

          Dla zacieśnienia współpracy z Lasami Państwowymi podejmowaliśmy szereg prac społecznych na rzecz ALP. Tylko w Latach 1956 i 1957 zasadziliśmy 60 ha lasu sosnowego [od Słowenkowa do Sławoborza].

          Mniej uwagi poświęcono budowie ambon i "wyżek", gdyż zagadnienie to zostało pozostawione do wykonania [bez nakazu] dla potrzeb polujących indywidualnie, przez nich samych, a było ich niewielu. Ogólnie biorąc zespolenie sił od połączenia do lat 60-tych w dużym stopniu wpłynęło na rozwój naszej gospodarki. Duży wpływ na ochronę łowisk miało złagodzenie przepisów WZŁ zezwalające od 1956 roku na przyjmowanie do koła myśliwych cywilnych. Jednak już od 1954 roku wprowadzono do koła w formie strażników i jednocześnie myśliwych polujących kolejno kolegów Snitko, Kielaka, Urbaniaka i Juliana Romaniuka.
Bezpośrednio po zjednoczeniu przyjęto do koła dowódcę pułku mjr Fabianiaka i jego zastępcę kpt. Kordasa, a poza tym kolegów bosm. Józefa Sumisa i por. Kazimierza Maron. Z innych kół przybyli por. Marian Magiera i ppłk Zdzisław Karpowicz. W 1956 roku przyjęto do koła kol. por. Antoniego Olszewskiego. Ten ostatni posiadający szczególnie dobry talent organizatorski i myśliwski, z łatwością przyswajający tajniki łowieckie - szybko zdobył "ostrogi ćwika". W kole pozostawił trwały ślad pełniąc wszystkie funkcje do prezesa włącznie. 

{loadnavigation}